Okładziny ścienne

W zależności od funkcji dodatkowych jakie powinna spełniać okładzina możemy zastosować cztery rodzaje płyt gipsowo - kartonowych:

• zwykłe (GKB) o szarej barwie kartonu
• impregnowane (GKBI) o zielonej barwie kartonu
• zbrojone włóknem szklanym (GKF) z czerwonymi napisami
• GKFI łączące zalety płyt GKF i GKBI.

Płyty zwykłe są powszechnie stosowane we wszystkich suchych pomieszczeniach. Jeżeli w pomieszczeniu okresowo zwiększa się wilgotność powietrza należy zastosować płyty zielone (GKBI). Stosowanie płyt GKF wiąże się z koniecznością zapewnienia większego bezpieczeństwa w przypadku pożaru lub zwiększenia odporności na uszkodzenia mechaniczne w czasie eksploatacji. Płyty GKFI doskonale nadają się do wykładania ścian łazienek w budynkach o konstrukcji szkieletowej.

Dużym ułatwieniem w montażu jest zastosowanie płyt g-k z nadrukowaną miarką - RIGIMETR. Miarka umieszczona jest na dłuższych bokach każdej płyty w zagłębieniu służącym do szpachlowania (na krawędzi PRO). Po naklejeniu taśmy spoinowej i zaszpachlowaniu spoiny miarka przestaje być widoczna.

Dzięki nadrukowanej podziałce skracamy czas pracy gdyż nie musimy szukać miarki i odmierzać płyty oszczędzamy materiał równo rozmieszczamy wkręty.

Standardowa grubość płyty gipsowo-kartonowej wynosi 12 5 mm. Tego typu płyty są stosowane najczęściej. Płyty o grubości 9 5 mm są zbyt wiotkie i dlatego nie są polecane do stosowania w okładzinach ściennych. Płyty 15 mm produkowane są standardowo jako GKF więc zapewniają jeszcze lepsze własności niż 12 5 milimetrowe płyty GKF. Płyty "Grubas" zapewniają maksymalną wytrzymałość mechaniczną obciążalność i bezpieczeństwo w przypadku pożaru gdyż są zawsze zbrojone włóknem szklanym.

Ze względu na rodzaj konstrukcji nośnej możemy wyróżnić:

• okładziny na plackach klejowych (tzw. suchy tynk)
• okładziny na łatach drewnianych
• okładziny na profilach kapeluszowych
• okładziny na profilach sufitowych
• przedścianki (okładzina wolnostojąca) na profilach ściennych
• przedścianki (okładzina wolnostojąca) na profilach ściennych
• okładziny w systemie Rigistil.

Suchy tynk daje możliwość wykończenia powierzchni ściany pod warunkiem że jej powierzchnia zewnętrzna jest mocna i przyczepna. Poza wyrównaniem powierzchni metoda ta nie daje możliwości docieplenia czy zwiększenia izolacyjności akustycznej. Sumaryczna grubość okładziny łącznie z plackami klejowymi wyniesie 25 do 30 mm. Jeżeli jednak docieplenie jest wskazane można zastosować specjalne płyty zespolone w systemie Rigiterm firmy Rigips. Płyty te dają możliwość docieplenia warstwą styropianu lub wełny mineralnej do 50 mm.

Zastosowanie łat drewnianych jako konstrukcji nośnej ma swoje zalety ale i wady. Drewno jest materiałem przyjaznym ekologicznym i przy zastosowaniu odpowiednich przekrojów (minimum 50x30 mm przy rozstawie mocowań do 100 cm) można z łat drewnianych wykonać konstrukcję nośną okładziny ściennej. Łaty muszą mieć wilgotność nie większą niż 15 proc. powinny być oheblowane i nie mogą mieć sęków. Należy pamiętać że konstrukcja drewniana wykazuje mocną pracę pod wpływem zmian wilgotności i temperatury co może być przyczyną późniejszych pęknięć na połączeniach między płytami.

Alernatywą dla konstrukcji drewnianej jest okładzina mocowana na profilach kapeluszowych. Uzyskujemy wówczas okładzinę o grubości 28 mm a więc porównywalną z suchym tynkiem lecz bez uwarunkowań dotyczących stanu powierzchni ściany. Układ profili i rozstawy będą takie same jak w przypadku łat drewnianych. Zastosowanie płyt Rigiterm ze styropianem daje i w tym przypadku możliwość zwiększenia izolacyjności.

Znacznie większe możliwości bo do 10 cm grubości materiału izolacyjnego daje zastosowanie konstrukcji z profili sufitowych (CD60) mocowanych do ściany za pomocą uchwytów typu ES. Profile wstawiane są pionowo w rozstawach 60 cm i mocowane u dołu w profilu UD 30 a dalej co maksimum 130 cm uchwytami ES przy czym ostatni uchwyt nie może wypaść dalej niż 10 cm od stropu. Przy wszystkich konstrukcjach nośnych płyty przykręca się do profili wkrętami w rozstawach do 25 cm.

Największe możliwości zwiększenia izolacyjności termicznej i akustycznej daje przedścianka czyli konstrukcja typu ściennego z jednostronnym płytowaniem. Konstrukcję taką można zbudować w dowolnej odległości od ściany masywnej co daje praktycznie nieograniczone możliwości zastosowania materiału izolacyjnego. Jednak brak bezpośredniego mocowania do ściany sprawia że maksymalna wysokość takiej konstrukcji nie może przekraczać 400 cm. Przy zastosowaniu profili CW100 konstrukcja składa się z profili ściennych CW wstawianych pionowo w rozstawach co 60 cm w mocowane do stropów profile UW.

System Rigistil firmy Rigips przeznaczony jest głównie do zastosowań w konstrukcjach szkieletowych a więc do zabudowy poddaszy i w budynkach typu kanadyjskiego.

Głównymi zaletami systemu są: bardzo duża elastyczność pod względem możliwości mocowania konstrukcji nośnej do różnorodnych podłoży możliwość zastosowania izolacji do 30 cm przy zabudowie poddasza mała pracochłonność montażu konstrukcji. System składa się z profila głównego podobnego nieco do profila CD60 profila przyściennego uchwytów do mocowania do konstrukcji drewnianej uchwytów ES wieszaków obrotowych do konstrukcji sufitowych. Konstrukcja może być budowana jak okładzina na łatach drewnianych czy profilach kapeluszowych z zastosowaniem uchwytów do konstrukcji drewnianej lub jak okładzina na profilach CD60 przy zastosowaniu uchwytów typu ES.

Przyrosty oporu cieplnego Delta R [m2K/W] dla wszystkich typów okładzin zależą od zastosowanego materiału izolacyjnego (współczynnik "lambda") oraz jego grubości i wyliczane są według ogólnych zasad.

Wszystkie okładziny ścienne w systemach suchej zabudowy dają możliwości zastosowania warstwy izolacyjnej po wewnętrznej stronie przegrody co w przypadku ścian zewnętrznych stwarza problemy wynikające z możliwości wykraplania się pary wodnej. Zmniejszenie ilości pary dostającej się do przegrody można osiągnąć poprzez zastosowanie paroizolacji między konstrukcją i płytą.

Tadeusz Kucharski Specjalista ds. szkoleń Rigips Polska - Stawiany Sp. z o.o.